انواع اوتیت ها

انواع اوتیت ها

اوتیت خارجی

واکنش حاد یا مزمن است که همه  یا قسمتی از مجرای گوش خارجی را درگیر می کند.

عوامل مستعد کننده این مشکل : رطوبت ، بیماری پوستی مزمن ،آب آلوده ، دمای زیاد ، صدمه و ضربه می باشد.

دو نوع شایع عفونی اوتیت خارجی

اوتیت خارجی حادِ محدود

در این نوع از اوتیت خارجی، التهاب حاد فولیکول های مو را شاهد هستیم؛ به‏گونه‏ای که تجمع چرک در این فولیکول‏ها باعث درد شدیدی می شود و فرد از لمس گوشش آزرده می‏شود.

علائم آن شامل دردِ دائمی، حساسیت به لمس، سوزش، تورم، قرمزی، بسته‏شدن مجرای گوش خارجی و کم شنوایی است. درمان آن هم تجویز آنتی‏بیوتیک مناسب، گرمای موضعی و جراحی های کوچک برای خارج کردن عفونت است. به این نوع از اوتیت خارجی، کورک هم گفته می شود.

اوتیت خارجی حادِ منتشره

علت این بیماری را می‏توان بسته شدن منافذ فولیکولی پوست و تورم به علت فعالیت بالای باکتری‏ها به ویژه در گرما و رطوبت دانست.

علائمی چون خارش، درد دائم و حساسیت به لمس دارد. برای درمان معمولا ضد درد و آنتی‏بیوتیک های موضعی خوارکی تجویز می شود. به این نوع از اوتیت خارجی گوش شناگرهم گفته می‏شود.

تصویر 3.6. انواع اوتیت خارجی

بیماری های پرده گوش

پارگی های پرده گوش

در اثر افزایش فشار وارد به پرده، دستکاری های گوش، تکه های داغ جوشکاری، انفجارات و … امکان پارگی های پرده گوش وجود دارد. .شایع ترین نوع پارگی در اثر ضربه یا سیلی اتفاق می‏افتد.

پارگی پرده گوش می‏تواند عوارضی مثل خونریزی، درد،کاهش شنوایی و احساس پری در گوش را داشته باشد.

التهاب و عفونت پرده گوش: نوعی التهاب و عفونت پرده گوش است که به شکل تاول در سطح پرده بروز می‏کند. علت آن معلوم نیست ولی علت احتمالی آن ویروس می‏باشد.

این بیماری بیشتر در نوجوانان دیده می‏شود و علائم آن درد، ترشح و کاهش شنوایی مختصر است

اوتیت گوش میانی

می توانیم اوتیت های میانی را به سه شکل کلی ببینیم که در ادامه به آنها می پردازیم:

1) اوتیت میانی حاد

اغلب به دنبال عفونت های ویروسی در بینی،حلق یا سینوس‏ها شاهد آن هستیم. باکتری ها نیز می‏توانند عامل آن باشند .

شیوع این بیماری، در ماه های سرد سال بیشتر است و بیشتر درکودکان 6 تا 36 ماه شایع است و بعد از 6 سالگی شیوع آن کاهش می یابد.

شیوع آن در کودکانی که مبتلا به شکاف کام هستند و یا سابقه عفونتهای مزمن گوش میانی را دارند بیشتر است.

درمراحل بیماری اول

مخاط گوش میانی پر خون می‏شود. در این مرحله درد، تب، پری‏گوش و کاهش شنوایی همه به شکل خفیف احساس می‏شوند ودر صورت عدم درمان، سپس قرمزی پرده گوش ادامه می یابد و درد و تب شدید می‏شود.

گاهی در این بیماری ، پرده گوش پاره می‏شود و ترشحات با فشارخارج می‏شوند در نتیجه درد و تب کاهش می‏یابد. در واقعی هم این عفونت ها به پشت گوش میتوانند برسند. درمان این عفونت ها گاهی خودبخودی و گاهی ضددرد و آنتی بیوتیک مناسب بسته به نوع آن باکتری هاست .در صورت نیاز در مرحله دوم برشی روی پرده گوش انجام می شود تا بهبود بیماری را سرعت بخشد.

2) اوتیت میانی مزمن

زمانی که فضای گوش میانی برای بیش از 3 ماه پر از مایعات است .در این حالت بر خلاف عفونت نوع حاد ، تب وجود ندارد و ممکن است  فرد علائمی چون کم‏شنوایی ، برهم‏خوردن خواب، عدم تعادل ،حواس پرتی ، کاهش اشتها ، تهوع و اسهال داشته باشد.

3) اوتیت میانی سروزی

در این نوع از اوتیت میانی، مایع سروزی غیر چرکی در گوش میانی تجمع پیدا می‏کند که ناشی از ترشحات مخاط گوش میانی است.

این ترشحات در اثر اتفاقاتی که به تجمع آنها در گوش میانی کمک کرده اند، در اینجا جمع شده اند. برای مثال مشکلاتی از قبیل مسدود بودن خروجی ترشحات (مثلا مسدودی شیپور استاش)، زیاد بودن مقدار ترشحات، افزایش غلظت ترشحات( ترشحات غلیظ را ایجاد می کند). در زیر تصویری از اتوسکوپی این ضایعه دیده می شود.

علت این بیماری :بسته شدن شیپور استاش در حلق، آلرژی‏ها، عفونت‏های ویروسی گوش میانی، شکستگی قاعده جمجمه  و تغییرات مخاطی گوش میانی.

علائم کلینیکی: کاهش شنوایی، سرگیجه و گاهی وزوز گوش

برای این بیماری میتوان علاوه بر درمان های دارویی از جراحی های و تیوب‏های تهویه استفاده کرد.