بدشکلی مادرزادی گوش خارجی

بدشکلی مادرزادی گوش خارجی

میتوان این بدشکلی‏ها را به دو دسته بدشکلی‏های لاله گوش و یا مجرای گوش تقسیم کرد.

در ناهنجاری‏های لاله گوش، میتوانیم مواردی چون لاله گوش فرعی (وجود زوائدی کوچک در کنار و جلو لاله)، لاله های گوش کوچک و بزرگ و یا عدم وجود لاله گوش را نام ببریم.

در بدشکلی های کانال گوش خارجی هم می‏توانیم موارد آترزی کامل (در این نوع، ابتدای بخش غضروفی تا انتهای استخوانی پر است) یا آترزی های ناقص (برای مثال فقط قسمت غضروفی پر است و قسمت استخوانی هنجار است) را نام ببریم.

این موارد می‏توانند یک کم شنوایی را برای فرد ایجادکنند ولی در حالات شدید می‏توانند اختلالاتی در گوش میانی و داخلی ایجاد کنند که به کم شنوایی های ‏در سطح حلزون و عصب نیز بیانجامد.

آترزی گوش

آترزیِ گوشیِ مادرزادی می تواند لاله، کانال، فضای گوش میانی یا استخوانچه‏ها را شامل شود. چنین بدشکلیهایی می‏تواند به تنهایی یا در ارتباط با مناطق دیگر یا بد شکلی‏های جزیی رخ دهد. انواع متفاوتی از سندرم‏ها نیز می تواند باعث بد شکلی‏های گوش شود.

بدشکلی‏های گوش خارجی و میانی تقریبا یک در هر 10000 تا 20000 تولد است.

به دلیل اینکه رشد جنینی گوش قبل از 28 هفتگی بارداری پایان می‏یابد، صدمات اواخر بارداری تاثیری بر گوش ندارند.

از آنجایی که قسمت‏های گوش خارجی  کانال گوش خارجی و گوش میانی از زیر بنای جنین شناسی یکسانی ایجاد می‏شوند، اغلب بدشکلی‏های گوش میانی و کانال گوش به هم مرتبطند. خوشبختانه، با این حال، حلزون، مجاری‏نیم‏دایره و عصب 8 به ندرت متاثر می شوند. اغلب افراد با آترزی مادرزادی گوش، عملکرد سیستم حسی-عصبی شنوایی شان هنجار است.

بدشکلی لاله در صورتی که کانال خارجی کاملا وجود نداشته باشد، آنوشیا و در صور تی که بقایا یی بر جا گذاشته باشد، میکروشیا نامیده می شود.

اگر لاله هنجار باشد تشخیصِ تنگی کانال گوش یا آترزی  ممکن است برای سال‏ها به تاخیر بیفتد.

تصویر 3.1. انواع درجات آترزی گوش

شکاف نرمه ی گوش

بروز بریدگی‏ها و شکافهای مادرزادی در لاله گوش است را شکاف نرمه گوش می‏نامند. در صورتی که تنها محدود به لاله گوش باشد، عوارض چندانی بر شنوایی فرد، ندارد. در غیر این صورت امکان کم‏شنوایی انتقالی وجود دارد.

تصویر 3.2. شکاف نرمه ی گوش

تنگی ها و انسداد های اکتسابی مجرای گوش خارجی

تنگی های کانال گوش خارجی می‏توانند علائمی چون تجمّع مکرر واکس در مجرا، کاهش شنوایی‏های انتقالی، وزوز گوش و درد را ایجاد کنند. این انسدادها میتوانند علت های مختلفی داشته باشند:

1)اوتیت های خارجی مزمن(عفونی یا اگزمایی)

2)جراحی های گوش

3)ضربه‏هایی که به گوش وارد می شوند.

4) نئوپلاسم‏ها و تومورهای گوش خارجی

5) التهابِ لایه تغذیه کننده

سرومن (جرم گوش) و اجسام خارجی در مجرای گو ش

سرومن یا واکس گوش ترکیبی از ترشّحاتِ غدد غرق و غدد چربیِ موجود در کانال گوش می‏باشد .

دو نوع واکس گوش وجود دارد : سرومن مرطوب و خشک .

-سرومن مرطوب، از زرد مایل تا قهوه‏ای تیره و حتی گاهی شبیه خون است. درحالی‏که سرومن خشک، دارای رنگ نسبتا سفید یا پر مانند است.

در بیشتر افراد در حالت طبیعی واکس به‏صورت خودبه‏خودی از کانال گوش خارج می‏شود اما گاهی به دلیل ترشح زیاد یا شکل کانال گوش، خروج آن کاهش می‏یابد و واکس گوش در کانال جمع شده و سبب کم شنوایی می‏شود.

استفاده از گوش پاک‏کن‏ها به هیچ‏وجه توصیه نمی‏شود و در بسیاری از موارد، والدین با استفاده از گوش پاک‏کن‏ها سبب زخمی کردن کانال، پارگی پرده گوش و کم شنوایی می‏شوند .

ورود جسم خارجی (مداد، غذا، اسبا ب‏بازی‏های کوچک و غیره) در کانال گوش در کودکان بسیار شایع است و زمانی نگران کننده است که با پارگی پرده گوش همراه باشد.

ضربه به گوش

شایع ترین نوع ضربه به گوش نوعی است که، ضربات امکان شکستگی غضروف و پارگی لایه ی تغذیه کننده غضروف وجود دارد. در اثر این نوع ضربات، تجمّع خون یا ترشحات در زیر پوست دیده می‏شود که باید تا ترمیم عروق آسیب دیده، خون را تخلیه و از پانسمان فشاری برای جلوگیری از خونریزی شدید استفاده کرد.

گوش های گل کلمی یاگوش کشتی گیران ناشی ازاین نوع ضربات است.

تصویر 3.3. نمونه‏ای از گوش گل‏کلمی